Style tańca hip-hop. Charakterystyka

Hip-hop narodził się na amerykańskich ulicach. Charakteryzuje się dynamicznymi, płynnymi ruchami, często wykonywanymi również na rękach. Jest tańcem nowoczesnym, który cały czas się rozwija, ale istnieje długa lista kroków, które można zaliczyć do podstawowych. Istotnym elementem jest też improwizacja, dlatego ten rodzaj tańca trzeba po prostu czuć. Poznaj kilka najbardziej znanych stylów tańca, które zaliczają się do hip-hopu.

Breakdance

Breakdance, zwany także breakingiem lub po prostu breakiem, był  pierwszym tańcem typu hip-hop. Charakteryzuje się siłowo-sprawnościowymi krokami, które wykonuje się często na ziemi. Taniec ten nie ma ściśle określonych zasad. Osoba, która go tańczy, musi znać podstawy, czuć dynamikę oraz nauczyć się płynności, w tym co robi.

Przeczytaj również: Jak wybrać dla siebie idealny styl tańca?

Ruchy w tym stylu tańca dzielą się na 5 kategorii. Pierwszą z nich jest top-rock, czyli taniec mową ciała i gestykulowanie. Jest to wstęp do tańca, w który trzeba się wczuć i improwizować w rytm muzyki. Aby przejść z tańca gestykulacjami do innych figur, używa się dropa. To on pozwala zachować ciągłość taneczną. Następnie mamy tzw. Power moves, które polegają na obrotach. Jest to bardzo efektowne i imponujące, ale potrzeba do tego wyćwiczonej sprawności fizycznej. Kolejnym elementem jest „freeze”, czyli zastyganie w miejscu na kilka sekund. W połączeniu z innymi dynamicznymi ruchami są to ciekawe i przyciągające uwagę figury. Ostatnim typem ruchów w breakdancie jest footwork, czyli taniec w pozycji przysiadu podpartego.

Locking

Kolejnym podtypem tańca hip-hop jest locking. Powstał w podobnym okresie, co break, bo w latach 70. XX wieku, w USA. Jego nazwa pochodzi od ruchów, jakie się w nim wykonuje. „Lock” tłumaczone z języka angielskiego, oznacza zablokować. Tak też tancerz podczas lockingu na chwile blokuje swoje ruchy i zastyga w miejscu. Ekspert z Akademii Promocji Tańca mówi: 

„Locking charakteryzuje się dynamicznym, pewnym siebie ruchem w górnych partiach ciała, ale swobodą w dolnych. Po zastygnięciu w danej figurze bardzo ważne jest płynne przejście do kolejnej. Nieodłącznym elementem lockingu jest mimika twarzy i kontakt wzrokowy z widownią. Wyrażanie emocji np. przez szeroki uśmiech ma podkreślić charakter tańca. Można go tańczyć solo, w duecie lub grupie”.

Popping

Popping jest bardzo oryginalnym tańcem, który wykonywany jest zawsze na stojąco. Polega na szybkich napięciach i rozluźnieniach mięśni, które sprawiają, że ruchy wyglądają jak szarpnięcia. Tancerz może skupić się na danej partii ciała i wykonuje np. pop ręką lub klatką piersiową. Gdy połączy ze sobą te elementy, szarpnięcia będą bardziej wyraziste. Ruchy te wydają się być nienaturalne, dzięki czemu taniec ten jest tak efektowny i zaskakujący. Tancerze często zatrzymują się na chwilę przed wykonaniem popa, żeby zrobić jeszcze większe wrażenie. Aby tańczyć popping, potrzebna jest świadomość swojego ciała oraz  umiejętność kontrolowania go.